Күренекле якташыбыз Александр Васильевич Заварихин истәлегенә

Үсеш юлы

1932 елның 1 маенда Спас районының Мещеровка авылында туган Александр Васильевич яшьтән үк хезмәт сөючәнлек һәм максатчанлык белән аерылып тора. Сугыштан соңгы авыр 1948 елда һөнәр училищесын “5 разрядлы слесарь” белгечлеге буенча тәмамлап, Казан моторлар төзү заводында хезмәт юлын башлый. Балтыйк флотында хезмәт иткәннән соң (1951-1955) туган предприятиесенә кайта, бер үк вакытта башта кичке мәктәптә, аннары Казан дәүләт университетының журналистика факультетының читтән торып уку бүлегендә белем ала.

Журналистлык юлы

Аның беренче язмалары флот һәм завод матбугатында, ә аннан соң “Советская Татария” битләрендә пәйда була. 1966 елда, КПСС өлкә комитеты тәкъдиме буенча, талантлы журналист Аксубайга килә һәм анда “Сельская новь” район газетасында эшли башлый. Редакция белән 15 ел җитәкчелек итү дәверендә (башта мөхәррир урынбасары, аннары баш мөхәррир буларак) ул басманы Кама аръягында иң яхшылар рәтенә чыгара, аны тирән, актуаль материаллар белән тулыландыра.

Күпкырлы талант иясе

Александр Васильевич чыннан да күпкырлы шәхес була:

• 8 шигырь һәм проза китабы авторы (“Люблю я Татарстан”, “Мы - дети военного тыла” һ. б.)
• 150 дән артык картиналар иҗат итүче
• “ТАССРның атказанган мәдәният хезмәткәре” исеме лауреаты (1987 ел)
• СССР Журналистлар берлеге әгъзасы
• Аксубай район Советы депутаты

Мирасы

Олы яшьтә дә иҗат итүен дәвам итә: 85 яшенә “Мы – дети военного тыла” китабын яңадан бастырып чыгара, үзенең картиналары күргәзмәсен оештыра. Аның иҗаты Татарстан Республикасы Дәүләт Советының Рәхмәт хаты белән билгеләп үтелде.

Александр Васильевич 2017 елның 10 июнендә вафат булды, ләкин якташлары хәтерендә үз һөнәренә һәм кече ватанына чын күңелдән бирелгән кеше буларак калды. Аның әсәрләре яңа буын укучыларын илһамландыра, ә картиналары музейлар һәм шәхси коллекцияләр диварларын бизи.

Бу көнне без гомере һөнәргә һәм кешеләргә хезмәт итү үрнәгенә әверелгән бу гадәти булмаган кешенең хәтере алдында баш иябез.