Аксубай районы Яңа Тимошкино мәктәбенең 130 еллык тарихы уникаль

Бу традицияне 1928 елда ачылган беренче башлангыч мәктәп укытучылары Захаров Василий Евлампьевич һәм Мария Андреевна Корнилова башлап җибәргән.
20 гасырның беренче яртысында Яңа Тимошкино сигезьеллык мәктәбендә Кузнецовлар белем орлыклары чәчәләр. Ир белән хатын 1951 елның сентябрендә эшкә керешәләр. Укытучылар институтын тәмамлаганнан соң, Михаил Пахомович – математика һәм физика, Варвара Ефимовна башлангыч сыйныф укытучысы буларак эшли башлыйлар.

Соңрак, гасырның икенче яртысында мәктәптә рус теле һәм әдәбияты укытучысы Антонина Ивановна һәм математика укытучысы Василий Леонтьевич Майоровлар эшли башлыйлар.

Петрушковлар төрле елларда югары белем алганга күрә мөгаллимлек эшенә дә төрле елларда керешәләр. Мәгариф өлкәсенә эшкә килгәнче, Николай Васильевич иген кырларын эшкәртә. Җиде ел буена ул Фридрих Энгельс исемендәге колхозны җитәкләде. Алабуга педагогия факультетын тәмамлаганнан соң, Николай Васильевич рус теленнән белем бирә башлый. “Талантлы кеше бөтен яктан талантлы” дигән гыйбарә очраклы гына тумаган. Җитәкченең практикасы аңа монда да ярдәм итә. Шул ук вакытта дүрт ел эчендә (1991-95 еллар) 160 укучыга исәпләнгән яңа типовой мәктәп файдалануга тапшырыла. Бу авыр 90 нчы елларда.

Аның хатыны, Анна Николаевна, рус теле һәм әдәбиятын күпкә иртәрәк, 1952 елда, укытучылар институтын тәмамлаганнан соң, укыта башлаган. Күпләр өчен яраткан фәнгә әверелгән бу фәнне ул кырык ел укыткан.

–Әгәр дә Анна Николаевна һәм әдәбият дәресләре булмаса, белмим, мин нинди һөнәрне сайлаган булыр идем икән, – дип сөйли китапханә эше ветераны Евгения Лодоркина. – Минем эшем минем өчен тормыш мәгънәсенә әверелде.

Евгения Георгиевна районның китапханәләр системасына утыз биш ел гомерен багышлаган!

Валентина Николаевна һәм Евгений Денисович Андреевлар гомерләрен яраткан эшләренә багышлаганнар. Икесе дә югары педагогик белем алалар. Евгений Денисович башта түбән сыйныф укучыларын арифметикага өйрәткән, диплом алгач, лаеклы ялга чыкканчы тарихтан белем биргән. Сигез ел дәвамында – 1969 елдан 1977 елга кадәр завуч булган.

Валентина Николаевна Андреева чуаш теле һәм әдәбиятын укыткан. Иҗтимагый башлангычларда укытучылар да энтузиазм белән катнашкан театр түгәрәген алып барган. Яңа Тимошкино авылының өлкән кешеләре бүген дә чуаш спектаклендә ирле-хатынлы Людмила һәм Николай Андроновлар, Валентина Сардиванова, Ирина Атряскина һәм Михаил Мулеев белән беррәттән мәктәп директоры Николай Петрушковның барин ролен талантлы итеп башкарганын хәтерли әле. Һәм боларның барысы да Валентина Николаевнаның энтузиазмы ярдәмендә.

Соңрак мәктәпкә, укытучыларның традицияләрен дәвам итеп, балаларны белем дөньясына алып керү эшенә укытучылар Людмила белән Николай Андроновлар килә. Тиздән алардан соң Елена һәм Владимир Левуковлар кулга-кул тотынып эшли башлый. Елена Алабуга педагогия институтында читтән торып белем ала, рус теле һәм әдәбиятыннан белем бирә, ә Владимир Леонтьевич физикадан укыта. Укучылар бу ачык күңелле, балаларга белем бирергә омтылган укытучыларны бик яратканнар.

Күпләрнең хәтерендә бу чорның башлангыч сыйныф укытучысы Мария Петровна Сандимирова истә калган. Бер үк вакытта таләпчән дә, йомшак күңелле дә, гаҗәеп юмор һәм үзирония хисле Мария Петровна мәктәпне тәмамлаганнан соң ук Яңа Тимошкино мәктәбе бусагасын атлап кергән яшь хезмәттәшләренә ярдәм итәргә дә вакыт таба. Ә бит ул вакытта башлангыч сыйныфларда укучылар күп, сыйныфлар шыгрым тулы иде, һәм табигать тарафыннан, әйтик, математикага яисә рус грамматикасына сәләтлелекне бирмәгән укучыларга шәхси якын килү өчен күпме әхлаки һәм физик көч таләп ителгән.

– Мин Мария Петровнаның дәфтәрләргә күмелеп, тыныч кына тикшереп утырганын хәтерлим әле, – ди аның элеккеге коллегасы. – Без, ул чагында яшь укытучылар, аның кайдан көч алуына гаҗәпләнә идек, өйдә аны дүрт баласы көтеп тора иде бит...

Бүген аның улларының иң кечесе, Николай Михайлович Сандимиров, туган мәктәбенең педагогик коллективын җитәкли.

Мәктәпне тәмамлаучылар пионервожатый Мария Кирилловна Петрованы әле дә хәтерлиләр, ул алар өчен остаз гына түгел, ә дус та булган.

– Әгәр укытучылар безгә кирәкле белемне биргән булсалар, ә күп вакытын укучыларга багышлаган Мария Кирилловна исә кеше булырга өйрәтте, – ди мәктәпне тәмамлаган, хәзер Мәскәүдә яшәүче совет армиясенең запастагы офицеры Юрий Леонтьев. Аның белән без мәктәп юбилее алдыннан телефоннан сөйләштек. – Мин гомерем буена үземнең беренче укытучым Юлия Федоровна Егоровага рәхмәтлемен. Ә безнең математика укытучыларыбыз нинди көчле иде! Мәктәп юбилее алдыннан мин шәхсән үз исемемнән һәм Ватанны саклаучы һөнәрен сайлаучылар исеменнән, кадерле укытучылар истәлеге алдында түбәнчелек белән баш иям. Ә Яңа Тимошкинода андыйлар аз түгел. Бары тик минем буын кешеләре арасыннан Александр Евдокимов, Николай Матвеев, Софронов... Бүген офицерлар даирәсендә яңатимошкинолыларның яшьрәк буыны бар дип уйлыйм. Ә «Туган ил нәрсәдән башлана?» дигән җырга мин бүген, мөгаен, «Укытучыдан» дип җавап биргән булыр идем. Бездә булган бөтен яхшылык, игелек, кешелеклелек – укытучыдан.

Рәсемдә: Икенче рәттә сулдан уңга ирле-хатынлы Андреевлар, Петрушковлар, Николай Андронов; беренче рәттә Кузнецовлар, Мария Сандимирова, Сергей Мадюков.