Узып баручы ел район газетасы өчен юбилейлар елы булып истә калачак

Хезмәттәшебез редакциянең хатлар бүлеген, авыл хуҗалыгы бүлеген җитәкләде, мөхәррир урынбасары һәм җаваплы сәркатиб булып эшләде.

Николай Григорьевич хатлар бүлегендә эшләгән чорда, аны юмор бүлеге дип атарга мөмкин иде – аның газета укучылар хатларына җаваплары шулкадәр үткен, ә кайчак, хатның эчтәлегенә карап, көлкеле һәм зәһәр дә була иде. Ул хәтта «профессиональ» яла ягучыларны да урынга куя белде, алар газетада басылып чыккан җаваптан соң, мөрәҗәгать итүдән туктыйлар иде. Кайвакыт бүлек мөдире шикаятьчеләрнең хатларына шулкадәр көчле юмор белән җавап бирә иде ки, бу хәтта хат юллаучыларның кәефен күтәрә иде. Ләкин тактның табигый тойгысы аңа бернинди ситуациядә дә, кем белән генә аралашканда да чикләрне узарга мөмкинлек бирмәде.

Николай Григорьевич эшләгән елларда редакциядә беркем дә сүгенү сүзләре ишетмәде. Редакция хатын-кызлары арасында ул аеруча да ихтирам казанды.

Иртәдән үк ул хезмәттәшләренең кәефен күтәрә, шаярта иде. Николай Григорьевичның редакция бинасына керүен күрү мәҗбүри түгел иде, беренче катта, аның чираттагы анекдот-миниатюрасын ишетү дә җитә иде.

– Утыз биш ел гомер бер мизгел кебек үтте, – ди ветеран-юбиляр. – Бәхет турында мәңгелек сорауга мин: – мин – бәхетле кеше, дип җавап бирер идем. Танылган рус язучысы Иван Сергеевич Тургенев әйткәнчә, бәхет теләгәннең барысын да эшләүдә түгел, ә нәрсә эшләгәнеңне теләүдә... Ә мин гомерем буе яраткан һәм теләгән эшне башкардым.

Ветеран үзенең 70 яшьлек юбилеен 10 ноябрьдә, бары тик иң якыннары – кызы Наталья һәм улы Андрейның гаиләләре белән билгеләп үтәргә җыена. Хезмәттәшебез бервакытта да шау-шулы компанияләрне яратмады.

2024 ел район газетасы өчен элеккеге хезмәттәшләребезнең юбилей елы булып истә калачак.

Сентябрь аенда «Ял пурнăçӗ» дубляж газетасы тәрҗемәчесе Юлия Громова 75 яшьлек юбилеен билгеләп үтте, без аны һәрвакыт искә алып кына калмыйбыз, ә һаман да шат күңелле, тыйнак холыклы һәм тормыш сөючәнлеге өчен яратабыз. Юлия Ивановна да, Николай Григорьевич кебек үк, газетада кырык елга якын хезмәт куйды! Тырыш, укымышлы хезмәткәр, үз вазифасын җаваплы итеп кенә түгел, ә җанын биреп башкарды. Чөнки тәрҗемәче текстны тәрҗемә итәргә генә тиеш түгел, ә моны әдәбичә эшләргә, шул ук вакытта авторның фикерен саклап калырга да тиеш.

Октябрь аенда исә газетабызның элеккеге машинисты Зоя Савруковага 80 яшь тулды. Искиткеч тыйнак холыклы, намуслы хезмәткәр Зоя Ивановна матбугат өчен текстны җыюны хәтта төшке ял вакытында да кабул итәргә әзер иде. Ул утыз елга якын гомерен яраткан эшенә багышлады.

Безнең коллективта элекэлектән килгән шундый матур гадәт бар, уртак эшне бетермичә – газетаны басуга җибәрү төгәлләнмичә, беркем дә эш урыныннан китми. Бер коллектив, бер гаилә, бездә бер кеше бөтен кеше, бөтен кеше бер кеше өчен шигаре яши.

Безнең мөхәррир Людмила Жаренова Өлкән яшьтәгеләр көне алдыннан редакция ветераннарының хәлләрен белеште һәм редакция исеменнән элеккеге хезмәттәшләрен юбилейлары белән тәбрикләде.