Ир-ат авырлыкларны үз өстенә алганда, гаилә бәхетле була

Бу еллар дәвамында ир белән хатын бер берсенә карата хисләрне дә, кайгыртучан мөнәсәбәтне дә саклый алганнар.

Һәр гаиләдәге кебек, Яковлевларның тормыш юлында да бәхетле мизгелләр дә, фаҗигалы вакыйгалар да булган. Соңгысын, Елизавета Семеновна таныганча, гаилә башлыгының табигатьтән бирелгән тәртиплелеге һәм зирәклеге аркасында кичерү мөмкин була.

– Башта ук Аркадий гаиләнең муллыгын тәэмин итүне үз өстенә алды һәм шуңа күрә без беркайчан да мохтаҗлык кичермәдек, – дип сөйли ул. – Гәрчә ярты гасыр эчендә төрле хәлләр булса да. Без эшләгән оешма айлар буена хезмәт хакын бирә алмый иде. Киса авылында авыл хезмәтчәннәре гаиләсендә туып үскән ирем, кечкенәдә авырлыкларны үз өстенә алырга күнеккән һәм бу аңа алдагы тормышында да кирәк булды. Башта ул скреперчы булып эшләгән, аннары бригаданы җитәкләгән ПМК-122 дә, акчасызлык чорында да мохтаҗлык күрмәдек, чөнки аңа оста куллы белгеч буларак, һәрвакыт ихтыяҗ зур иде. Чөнки ул унөч яшеннән әтисенең ярдәмчесе булып эшләгән «Аксубай» совхозында унбиш яшеннән тракторчылар бригадасын җитәкли.

Аркадий Яковлев ПМК122 оешмасын төзүдә катнаша. Аның нигезенә беренче ташны ул салган дип әйтергә дә була. Ә 1982 елда Аркадий Яковлевка «ТАССРның атказанган мелиораторы» исеме бирелә.

– Шуңа күрә оешманы таркатканда җан әрнеде, – дип сөйли Аркадий Арсентьевич. – Ул бетерелгәннән соң бер вакыт безнең бригада, районның торак пунктларын газ керткәндә торбалар сузып, газчыларда эшләде, басуларны сугару өчен буалар төзеде. Соңрак Әлмәткә нефть компаниясенә күчте, пенсиягә чыкканчы анда торбалар урнаштыру машинисты булып эшләдем. Улы һәм кызы үсеп килгән гаиләсен тәэмин итәргә кирәк була.

Елизавета Яковлева КБОда кисүче булып эшли, бер предприятиедә эшләү чорында барлык белгечлекләрне дә, шул исәптән тегүче, бәйләүче серләрен дә үзләштерергә өлгерә, аңа шулай ук кадрлар бүлеге һәм цех белән җитәкчелек итәргә дә туры килә. Бер вакыт Елизавета Яковлева Иске Тимошкинода КБО филиалы белән мөдирлек итә, анда өч тегүче һәм чәчтараш эшли. Зыянлы цехта эшләү нәтиҗәсендә килеп чыккан авыру аркасында Елизавета Яковлевага өйдә тегәргә туры килә. Ул вакытта аның клиентлары районның үз кыяфәтләренә бик таләпчән булган ханымнары була, ул аларны кире кага алмый.

Елизавета Семеновна таныганча, ул бүген үзенең ярдәмчеләре – килене Анастасиягә һәм кызы Надеждага бик рәхмәтле, алар хуҗабикә белән барлык өй эшләрен бүлешәләр һәм күтәренке кәеф бүләк итәләр.

– Ә яшәргә көчне һәм илһамны без бүген оныклардан алабыз, – диләр ир белән хатын. – Бүгенге көндә дөньяда берни дә начар якка үзгәрмәсен дигән теләгебез бар. Оныгыбыз Арсений, булачак офицер, Ватанны тыныч вакытта сакласын иде.